Młodzieżowa wicemistrzyni Europy, Ewelina Mańka (81 kg), najpóźniej z Biało-Czerwonych włączy się do rywalizacji o medale 4. Młodzieżowych Mistrzostw Świata. Od strefy medalowej dzieli ją zaledwie jedno zwycięstwo. Jeśli pokona Arailym Begdildę z Kazachstanu, to w pojedynku o finał zaboksuje z twardą Ukrainką Elizavetą Slyusar, którą pokonała w tym roku podczas niezwykle udanych MME w Sofii. Zawodniczka z Lublina jest wprawdzie najmłodszą reprezentantką Polski podczas MMŚ (dwa dni temu skończyła 17 lat), ale jest jak na swój wiek pięściarką doświadczoną. Jej determinacja, siła i upór mogą sprawić, że znów będziemy się cieszyli z jej medalu.

Część 6: EWELINA MAŃKA [ur. 17 listopada 2000 r.]
Wzrost: 165 cm, trenuje boks od 2014 roku, klub: Berej Boxing Lublin
aktualny rekord: 35 walk (26 zwycięstw i 9 porażek)

- W jaki sposób trafiłaś na salę bokserską? Jakie masz pierwsze bokserskie wspomnienie?
Ewelina Mańka: Na salę bokserską trafiłam w roku 2014 r. W gimnazjum odbywały się targi sportu i wśród nich prezentowany był boks. Po obejrzeniu pokazu i kilkuminutowej rozmowie z trenerem Jerzym Zychem postanowiłam wybrać się na pierwszy trening bokserski. Zachęciłam do tego również moją koleżankę, Darię Puszkę. Moim pierwszym wspomnieniem bokserskim, które utkwiło mi w głowie był pierwszy trening, na którym uczyłam się skakać na skakance.

- W jakich kategoriach traktujesz swój start w Młodzieżowych Mistrzostwach Świata?
EM: Start na Mistrzostwach Świata jest dla mnie wielkim zaszczytem, gdyż reprezentuję tam Polskę. Traktuję ten turniej jako najważniejszy, czuję się przygotowana w stu procentach, ponieważ maksymalnie przepracowałam ten czas. Mierzę wysoko i wierzę w to mocno, że medal z najcenniejszego kruszcu będzie mój.

- Jakie są Twoje ringowe atuty? Nad czym musisz pracować najpilniej, by podnosić poziom?
EM: Sądzę, że moimi ringowymi atutami są determinacja, upór, siła, agresywna postawa w ringu oraz to, że nigdy się nie poddaję i nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych. Uważam, że nigdy nie jest zbyt dobrze i zawsze można w boksie coś poprawić. Skupiam się nad techniką i pracą na nogach, by podnieść swój poziom sportowy.

- Jakie miejsce w Twoim życiu zajmuje boks? Co w nim zmienił? Masz obowiązki szkolne, potrzebę utrzymywania kontaktów towarzyskich z rodziną i przyjaciółmi. Jak to wszystko pogodzić, aby nadal być mistrzynią, a przy tym być szczęśliwym, młodym człowiekiem?
EM: Boks w moim życiu odgrywa bardzo ważną rolę. Jest dla mnie priorytetem. Dzięki tej dyscyplinie wiele się nauczyłam i uczę się nadal. Dzięki boksowi zmieniłam stosunek do życia i zrozumiałam, że nie wolno się poddawać, że trzeba być pewnym siebie ale zarazem pokornie przyjmować porażki i wyciągać z nich wnioski. Mimo wielu wyrzeczeń boks stawiam na pierwszym miejscu ale również nie zapominam o szkole, która jest dla mnie równie ważna. Mam duże wsparcie właśnie ze strony szkoły, jak i Rodziny oraz znajomych. Staram się wszystko pogodzić. Boks daje mi szczęście w życiu, jest moją pasją i kocham to co robię.

- Czy swoją przyszłość wiążesz z uprawianiem boksu?
EM: Swoją przyszłość wiąże z boksem. Mam wiele planów i marzeń do realizacji, ale obecnie skupiam się nad tym co jest tu i teraz.

- Czy masz jakieś ważne życiowe wzory, inspiracje?
EM: Moim wzorem oraz sportową inspiracją jest Anthony Joshua, którego cenię za styl walki i pewność siebie.

- Jaka jesteś poza ringiem? Jakie masz zainteresowania?
EM: Poza ringiem jestem wrażliwą i spokojną dziewczyną, która ma swoje zdanie i wie czego chce.

- Start w Mistrzostwach Świata to dobra okazja by podziękować ludziom, dzięki którym jesteś dzisiaj w miejscu, w którym jesteś. Komu przede wszystkim możesz zadedykować ten start?
EM: Start w Mistrzostwach Świata dedykuję swojej Rodzinie, która zawsze mnie wspiera i jest ze mną. Wyjazd do Indii, reprezentowanie tam Polski jest dla mnie powodem do dumy. Chciałabym podziękować moim trenerom klubowym Pawłowi Berejowskiemu, Jerzemu Zychowi, trenerowi Szeliłów, Aleksandrowi Maciejowskiemu oraz pozostałym trenerom kadry narodowej za pracę i czas mi poświęcony.